In blinde paniek
Op de tast ben ik op zoek naar mijn rechter lens. Het gaat niet echt lekker met het eruit lepelen dus ontdoe ik me eerst van mijn linker. Koud kunstje. Dan nog maar een keer rechts proberen. Een druppel vocht laat ik erin vallen, hmmm… een tweede druppel, het oog begint al lekker te tranen… Maar loswippen, ho maar! De lens lijkt niet op de normale plek te zitten... Ik kijk met links in mijn rechteroog, boven, onder, links, rechts. WAAR is ie als ie NIET op de iris zit…? Spontaan breekt me het zweet uit. Wat als ik ‘m niet vind, godver. Ik heb al eens verhalen gehoord en gelezen... Bah, niet aan denken. Even een zaklamp op Bram z’n kamer halen. Hij moet er toch in zitten. De lens is flinterdun dus misschien houdt hij me gewoon voor de gek. ZOOOO, meneer zaklamp, dat kijkt niet echt lekker met zo’n flinke lichtstraal. Oogverblindend… Snel uit dat ding. Voor de zekerheid druppel ik toch nog maar ff. De rode adertjes vermeerderen zich met de seconde. Verdorie, toch maar weer mijn linker