SylsBlog

Zeven uur ’s avonds. Nog snel even de make-up bijwerken en vooral zorgen dat we niet ‘glimmen’ onder de hitte van de cameralamp. Nog één keer de vragen doornemen die we van tevoren hebben ontvangen van de interviewster en dan gaan we op weg naar de studio. Wacht nog ff een toiletbreak. Pfff... Dan laatste blik in de spiegel. Haren in model CHECK, make-up nog picobello CHECK, geen rok of blouse in onderbroek CHECK, glimlachstand aan CHECK. We kunnen… Is het ons naar onze bol geslagen? Nee hoor, we hebben écht een televisieoptreden. Marleen Hansen, de presentatrice van een regionale zender in Midden-Limburg (OR6) las het artikel over passie en piemelbloemen in De Trompetter en werd nieuwsgierig. Kwart voor acht. We worden voorzien van technische snufjes. Ho ho, meneer de technicus, kijk uit voor onze haren. Dadelijk is het een coupe ravage. Verdomd, de microfoontjes lijken een beetje op de steeltjes van piemelbloemen. We worden er een beetje lacherig van, maar dat kan ook van de spannin

Het kan niet op! De vleugels die we gekregen hebben tijdens onze tien weken op TenPages.com, brengen ons maar verder en verder. En zelfs nog hoger. Twee fans (twee jonge vrouwen die we vóór het TenPages-gebeuren niet kenden) hebben voor ons een fansite op Hyves aangemaakt: Fan van Passie en Piemelbloemen ! Gewoon ontroerend om te zien hoe mensen (ook al waren ze tot voor kort volslagen vreemden) met ons meeleven en het allerbeste met ons en ons boek voor hebben. Hopelijk zullen er veel fans zich aanmelden en ook tig mensen nog aangestoken worden die zich straks ook fan zullen noemen. Het passie en piemelbloemenvirus verspreidt zich snel... Je kunt er hard voor weg rennen, maar je kunt het maar beter over je heen laten komen en er dan van genieten. Van dit soort virussen kun je niet genoeg krijgen. Dit werkt namelijk op je lachspieren. :)

'Hihihi...' 'Hahaha...' 'Heb je dat gezien?' 'O niet kijken... Kom snel doorlopen.' 'Lees ik dat nu goed?' 'O hemel' 'Piemelbloemen?' 'Is het soms een kinderboek?' (wij: 'huh?') 'Kun je het niet beter penisbloemen noemen, is toch wel een mooier woord.' (wij: 'smaken verschillen') 'Ik had het passie en fallusbloemen genoemd. Piemel klinkt zo... ja gewoon minder...' Allemaal gehoord tijdens de kunstmarkt in Herkenbosch vandaag. Maar nee, piemelbloemen blijven gewoon piemelbloemen. En met een mooi woord zijn het Anthuriums, voor wie het nog niet wist. We hadden een bosje meegenomen, zodat we mensen direct konden overtuigen dat we echt BLOEMEN ermee bedoelen, keurige bloemen. We kregen gelukkig ook reacties op de inhoud, positieve. 'Wauw, wat een leuk boek' 'Ik kan niet wachten totdat het verkrijgbaar is' 'Hoe kom je erbij?' 'Ontzettend leuk' 'O, alleen

Eva, uitgeefmanager van TenPages.com, feliciteerde ons gisteren telefonisch met het bereiken van de 2000 aandelen. Ook gaf ze aan dat de uitgever die al in een vroeg stadium interesse had, het nog steeds met passie en piemelbloemen ziet zitten. En geloof het of niet, we gaan 9 september al in gesprek met de uitgeefster en Eva! Uit het gesprek zal blijken of we bij elkaar 'passen'. Of wij samen met ons boek een klik hebben met de uitgeefster. Wij hebben er een heel goed gevoel bij. Dit weekend sturen we ons 'kindje' op naar Eva. We zijn nu bezig met de laatste correctieronde. En o wat is het toch fijn om weer in passie en piemelbloemen te 'duiken'! We hebben het inmiddels misschien wel 30 keer helemaal gelezen, maar het blijft leuk. Ik verbaas me er soms over hoe we het allemaal bij elkaar verzonnen hebben. En Ilse hoor ik niets anders zeggen dan dat ze zo trots is op ons boek. Ik beaam dat volledig. Nu maar hopen dat de uitgeefster er ook zo over denkt, als

Voor deze keer: SYLILSE-BLOG! 20 augustus 18.00 We staan op 1753 aandelen. Voor ons is het nu niet meer de vraag óf we de 2000 aandelen verkocht krijgen, maar wannéér. Van Sylvia mag het heel vlug nu. Ilse vindt deze fase op TenPages echter zo leuk, dat-ie nog wel een paar weken mag duren! Geweldige reactie van aandeelhouder Roger: ‘Passie en Piemelbloemen is verassend en vernieuwend, nog nooit eerder op deze manier gedaan. Ik kan niet wachten om het boek in mijn handen te hebben en met een brede grijns en af en toe een schaterlach te mogen lezen. Het boek is niet mijn genre maar bij het verschijnen zal ik het lezen en ieder woord opnemen zoals een droge woestijn een druppel water opneemt. Keep on doing the good work!! En die 2000.....is slechts een kwestie van tijd…’ 21 augustus 13.44 Sylvia mailt, er is iemand die beloofd heeft te investeren, véél te investeren. ‘O, Ils, als hij er 200 koopt, dan zijn we er al bijna!’ 21 augustus 15.57 Zeven hele aandelen zijn er tot nu t

'Het is een aanrader. Een boek dat me verrast, vermaakt en vasthoudt. Maar ook een verhaal dat me aangrijpt, zeker na het lezen van het tweede gedeelte. Ik kan dan ook niet wachten op de rest...' - Samantha  'Ik verheug me er nu al op dit prachtig vormgegeven boek straks vast te houden en mijn naam als aandeelhouder achterin te zien staan.' - Sietske Naast alle lovende reacties en recensies, gaat het gelukkig qua aandelen ook heel voorspoedig. Ze vliegen de tent uit. Ongelofelijk. Hier twee, daar vijf, zus koopt er tien en zo doet er nog eens een schepje of zelfs een hele kruiwagen bovenop. Zaterdagavond vervijfvoudigde een voor ons geheel onbekend persoon zijn vijfentwintig aandelen. Wauw! We (Ilse en ik dus) voelen ons ontzettend gesteund door alle reacties en aankopen. Ons zelfvertrouwen kan hierdoor niet meer stuk. We zijn nu achter de schermen flink aan het stoeien met het manuscript. We schrappen en schaven er lustig op los. En her en der voegen we wat besch

Afgezien van het feit dat het heerlijk vertoeven is in een saunalandschap, kun je er als schrijfster ook nog eens humoristische ‘stof’ opdoen. Als je goed luistert en kijkt.   Ja sorry voor diegenen die denken dat we in de sauna allemaal geblinddoekt zijn, je ziet hier en daar wel eens wat… Puffend en zwetend bracht ik de laatste minuutjes door op de onderste tree in de panoramasauna of wat ervoor door moest gaan. Het was meer een uitzicht-op-1002-houtblokken-sauna, maar oké. Naast me zaten twee vrouwen van middelbare leeftijd. Ik noem ze voor het gemak Mien en Trees. ‘Shit, wat is het heet. Ik heb er normaal nooit last van en hier wel. Verdorie, ’t doet echt zeer.’ ‘Heb jij er ook last van?’ ‘Ik heb m’n neus van binnen verbrand als je daar op doelt.’ ‘Nou, ik heb anders mooi mijn tepels verbrand. Moet je kijken. Helemaal verlept en vuurrood.’ Alsof het de normaalste zaak van de wereld was, raakte Mien de tepel van Trees even aan. Ik bekeek het met verbazing. ‘Ik zie ‘t inderdaad, ik

Met onderstaand verhaal heb ik een 'eervolle vermelding' verdiend in de Raadselige Roosbundel van 2010. Blinde gok    Internetdating? Niets voor mij. Dacht ik. Maar nadat Robert me had verlaten voor een of andere hoogblonde vamp en ik me lange tijd in zelfmedelijden had gehuld, realiseerde ik me drie maanden geleden dat ik mijn leven weer in eigen hand moest nemen. Maar uitgaan is aan mij niet besteed, dus waar zou ik dan een lieve man kunnen vinden?    Op aanraden van een vriendin heb ik me toch maar ingeschreven bij zo’n internetdatingbureau. Eentje waarbij je geen foto bij je profiel hoeft te plaatsen. Perfect. Je in eerste instantie puur richten op het innerlijk. Mijn nieuwe motto: ‘Beter een lieve, minder knappe man, dan een mister handsome die je nooit voor je alleen hebt’.    Na twee mislukkingen heb ik beet. Niet zo’n beetje ook. Hoteldebotel ben ik. Ik wist niet dat je verliefd kunt worden op iemand die je nog nooit gezien hebt. Mailen en chatten met Koen is zó f