Posts

Posts uit juli, 2011 tonen

Passie en WAT?

'Wat heb jij geschreven? Een seksboek...?', 'Piemel is niet zo'n mooi woord, zou je niet overwegen om...?', 'Passie en WAT?', 'Stille wateren...', 'Ik had het niet achter je gezocht.' Stof doet 't zeker opwaaien. Ons boek. En met name dan de titel en cover. Maar ook de inhoud is hier en daar best prikkelend te noemen, maar nooit te. Als we één ding zelf vreselijk vinden, is dat er in sommige boeken ALLES uit de doeken gedaan wordt. Ze smijten dan met vlees en andere details, soms echt smakeloos. Wij 'gooien' dan wel met piemelbloemen direct al op de cover, maar die blijven gelukkig lekker 'hangen'. Hoe zou dat toch komen? :) Om heel eerlijk te zijn, hebben we ervoor gekozen een beetje de grens op te zoeken. Niet qua inhoud, want dat is gewoon gaandeweg het schrijven zo ontstaan. Maar wel met het bedenken van de titel en bijpassende cover. Je MOET namelijk iets speciaals doen of hebben om op te vallen tussen tig boeken

Skatesoap

Heerlijk zwieren op vlakke langgerekte fietspaden door schitterende omgevingen, ik zag het helemaal voor me. Daarom heb ik een tijd geleden mijn man en een bevriend stel warm gemaakt om op skateles te gaan. Leek me het einde! Op een oefenterrein bij een sportcomplex klonken we de skates vast. Tot zover ging het voorspoedig. Toen zat ik namelijk nog... Alleen proberen te gaan staan, was al echt een enorme opgave. O, dat heb ik weer, waarom zitten er ook wieltjes onder die ondingen. De moed zakte me letterlijk in de skates. Help! En het erge was dat mijn twintig medecursisten, dus ook mijn man en het vriendenstel, totaal geen moeite hadden om op de been te komen én te blijven. Aan hen had ik dus absoluut geen stuntelsteun. Maar wat het allerergste was, ze keken allemaal naar mij... Toen ik eindelijk rechtop stond, kreeg ik een daverend applaus. Nu vind ik dat normaal al genant, laat staan... En hoe moet je blijven staan op die ~ M N L D ù 7 ~ ? De cursusleider, die al snel gezien had

Clumsy dancing

Wat was het een hype! Inmiddels heeft Zumba behoorlijk wat aan populariteit ingeboet. Maar misschien is dat laatste alleen maar zo in mijn belevingswereld en wil ik het gewoon graag. Ik heb het namelijk een beetje ‘gehad’ met de wiegende heupen, ritmisch schuddende schouders, armen en benen. Toen ik me aanmeldde, leek het me heerlijk om te swingen op mooie muziek als salsa, samba en merengue. Dirty Dancing is niet voor niets één van mijn favoriete films. Fantastisch om zo te kunnen dansen als Johnny en Baby… Het is misschien raar om dit van mezelf te zeggen, maar ik heb aanleg voor sport. Laat ik het even nuanceren: voor bal- en racketsporten. Dit is me met de paplepel ingegoten. In mijn jeugd (echt a very long time ago) hoorde ik bij de top van badmintonnend Nederland. Vanuit mijn ervaringen uit het verleden (die geen garantie geven voor de toekomst...) had ik dan ook hooggespannen verwachtingen van mezelf op Zumba! Niet dat ik de illusie had overigens, dat ik na een beetje oefene

Wat? Nee, echt?

Pling! Mail van TenPages.com. Een uitgever is nu al zeer geïnteresseerd in ons manuscript en gaat de rest van de aandelen kopen. Ik tril van top tot teen en in deze toestand mede-auteur Ilse bellen is nog niet zo heeeeel gemakkelijk. Nou ja, 't bellen zelf wel, maar 't nummer vinden en dan ook nog foutloos i-n-t-o-e-t-s-e-n... YES! Het is gelukt. We maken samen maar toch apart een huppeltje door de woonkamer. Jeetje wat zijn we blij. De opluchting is voelbaar, want dit is nu verleden tijd: leuren bij familie, vrienden, kennissen, buren en collega's om alsjeblieft aandelen te kopen, 136 keer per dag de mail én TenPages.com checken, boekenleggers verspreiden, vreemden aanklampen of ze niet alsjeblieft willen investeren, bedeltweets sturen (die me zelf al de keel uithangen, laat staan...), bedrijven aanschrijven en pers benaderen. Vanaf hier telt alleen nog het heden en de toekomst. T elevisieprogramma's staan voor ons in de rij... DWDD, Pauw&Witteman en Life4you.

'Wacht ff, jij bent diegene van die piemelbloemen...'

We worden nog beroemd. Hihi... Op een aantal websites zijn interviews van ons te vinden. Maar de klapper van de afgelopen week is het megagrote interview in weekblad De Trompetter, paginagroot (op bladzijde 5)! Met inzet zelfs op de voorpagina. (Oplage 69.500.) Als dat geen goede reclame is. En daarnaast zijn onze boekenleggers klaar. Prima timing. Ze zijn prachtig. Nogmaals hartstikke bedankt, megaflyer ! Ik heb afgelopen weekend op een aantal prominente plaatsen boekenleggers neergelegd. Superleuke reacties alom! Bij V&D zei de dame achter de boekenbalie: 'Wacht eens ff, jij stond in De Trompetter met iets over piemelbloemen. Uhm... Passie en piemelbloemen. Ja, mijn man vond 't ook al erg interessant... Ja, ja.' En dus mocht ik haar 100 boekenleggers overhandigen. 's Avonds kreeg ik een mail van een tennisvriend van Bas: 'Waar kom ik geen passie en piemelbloemen tegen?' Hij had een boek gekocht bij V&D en onze boekenlegger meegekregen! Zo moet dat!

NU zit 't mee...

Wauw! Prachtig! Prikkelend! Grappig! Interessant! Fascinerend! Nieuwsgierig? Neem dan snel een kijkje op TenPages.com . Nee, nu eens niet om ons manuscript te bekijken, maar wel een erg leuk interview met meer achtergrondinformatie. We zijn door hen gevraagd : "Jullie manuscript ‘passie en piemelbloemen’ viel ons hier vanaf dag 1 op. Niet alleen is het een grappig en interessant manuscript (met een zeer opvallende titel), maar jullie hebben de afgelopen weken ook al behoorlijk wat aandelen verkocht." Een hele eer dus. Alles zit ons mee. De aandelen gaan lekker. Ruim 840 in 4 weken en we hebben nog 3 maanden. We worden van alle kanten gesteund. Niet alleen qua aandelen en dus aandeelhouders (die natuurlijk onmisbaar zijn en waarvoor we ontzettend dankbaar zijn ) maar ook in de vorm van sponsoring. We hebben een firma bereid gevonden boekenleggers te sponsoren, in ruil voor reclame: http://www.megaflyer.nl/ . Ontzettend fijn! Daarnaast bedank ik (ook namens Ilse) nog ee

I(v)F...

Om het verhaal rondom de 'geboorte' van mijn passie voor het schrijven compleet te maken, beschrijf ik nu dat andere dat er niet uit wilde komen... We hebben heel lang verlangd naar een tweede kindje. Onze zoon werd maar ouder en ouder. En nee, hij kreeg nog net geen jeugdpuistjes ;). We bleven maar 'oefenen' zoals dat zo mooi wordt genoemd, maar zonder resultaat. In 2004 bleek dat de kans op spontaan zwanger worden 0,000001 was (ik kan me een nul vergissen, maar dat doet er weinig toe, want de kans was dus zelfs met aftrek van 5 nullen heel gering). IVF was onze enige kans. Poging 1 in 2005 was direct succesvol. Wat waren we blij! Tot de echo op 5 september uitwees dat hoewel het embryootje er op het oog normaal uitzag, er geen hartje klopte... Wat een feestdag had moeten zijn, werd een nachtmerrie. Onze wereld stortte in. Om een lang verhaal kort te houden, zal ik jullie niet opzadelen (we blijven even in de 'paardelarij') met hoeveel verdriet en frustrat

HET zit er IN, maar komt er vaak niet UIT...

Ik ben nog niet zolang geleden aangestoken door het virus dat schrijven heet. Lezen was zeker een hobby van me, daarbij schreef ik op mijn werk wel eens persberichten en ellenlange mailtjes typen deed ik ook met veel plezier, maar echt schrijven? Tot ik begin februari 2010 Ilse beter leerde kennen! Ik bemande samen met haar in Venlo een stand tijdens de jaarlijkse open dag van de onderwijsorganisatie waarvoor wij beiden werken. We wisten tot dat moment niet eens of we elkaar wel echt aardig vonden, alleen dat we collega's waren, that's all. Als we toen eens wisten... We raakten aan de praat en van het een kwam het ander. Ilse had al een boek geschreven, dat ik in de weken/maanden na die open dag heb geredigeerd. In onze 'zakelijke' e-mails over en weer werd het Ilse duidelijk dat ik zeker niet onverdienstelijk schreef en daarnaast bleek ook dat we op heel veel vlakken hetzelfde zijn. Onze humor is een grote bindingsfactor, voeg daarbij de enorme interesse in en betro

Bedankt allemaal

Afbeelding
Het is misschien niet helemaal chronologisch verantwoord omdat ik jullie eerst een beetje moet laten kennismaken met wie ik ben, maar ik kan hier gewoon niet mee wachten. Ik moet 't even kwijt. Ik (en dat geldt zeker ook voor Ilse) krijg ontzettend veel energie van alle enthousiaste reacties op ons boek passie en piemelbloemen. Ook de glimlach op mijn gezicht is met geen mogelijkheid te verwijderen en het gevoel van trots groeit alleen nog maar. Zoveel lieve mensen die een steentje bijdragen. Onze grootaandeelhouders zijn we natuurlijk enorm dankbaar, zonder hen zijn we nergens. Maar er zijn ook zoveel mensen, ook vaak onbekenden, die ons steunen. Zo mooi en zo fijn om te merken dat ons boek breed gedragen wordt. En echt, we zijn blij met iedere steen, maar zeker ook met kiezelsteentjes! Ieder aandeel is 1/2000ste van het totale aantal dat behaald moet worden en dus meer dan welkom. Er zijn ook genoeg mensen die niet investeren, maar wel enthousiast reageren en reclame maken via

Voeten in de aarde...

Daar is-ie dan op vrijdag 1 juli 2011: mijn eigen blogsite en ook maar meteen mijn eerste blog. Nu kan ik jullie allemaal gaan verblijden met mijn schrijfsels. :) Haha... Vooral  allemaal ja, met 0 abonnees. Dat schiet lekker op. Het had nog heel wat voeten in de aarde, voordat ik een leuke en originele naam had verzonnen. Hij (of zij) mag er zijn:  SylsBlog . Leuk is-ie wel, vind ik, maar origineel allerminst. Maar wel kort en krachtig, herkenbaar en hij ligt lekker in 't gehoor. Het lijstje met afvallers zal ik jullie besparen. Ik ben in ieder geval ontzettend trots (nu alvast zonder abonnees en met een blogsite die nog een klein beetje finetuning nodig heeft, maar een goed begin is 't halve werk). Hier zal ik dan ook regelmatig wat schrijven over van alles en nog wat. Al 'vrees' ik dat 't de komende tijd veel over het boek passie en piemelbloemen zal gaan. Dat Ilse Annegarn en ik geschreven hebben en dat 3 weken op TenPages.com staat. http://www.tenpages.com/