Alles wat je nog niet weet over passie en piemelbloemen

Wellicht leuk om te weten hoe en wanneer ons boek begon...

Ilse schreef op 16 augustus 2010 de eerste mail over de sauna (in ons boek de mail van
1 februari met als onderwerp kraterlandschapsbillen) als opzetje/conceptje/ proefballonnetje/ideetje.

Ze schreef letterlijk: ‘Tatatatatatatatatatatatata… Dan komt hier het beste idee van Blerick, in ieder geval van vandaag, in ieder geval in dit huis ontstaan, in ieder geval bij mij… (de bescheidenheid zelf
J). Ik zou heel graag, als jij dat ook wilt, proberen om samen, dus jij en ik… een soort boek te schrijven. Bladiebladiebla… Ik heb zojuist heel snel een beginnetje gemaakt om je te laten zien wat ik bedoel… Ik hoor wel wat je ervan vindt, van het idee.’
Daarop antwoordde ik, nog een beetje onzeker:
‘Bedoel je dit ongeveer? Ik hoop het. Dit is echt lachen, helemaal GEWELDIG om te doen!’

Maar Ilse nam mijn onzekerheid helemaal weg, door te reageren: ‘O meisje, ik bedoel het niet ongeveer zo, ik bedoel het PRECIES zo. Geweldig ik word hier helemaal blij van.’
We hebben vanaf dat moment een heleboel over en weer gemaild en noemden het boek in wording EEN KEER DAAGS (EKD), omdat Lis en Ietje (bijna) dagelijks mails stuurden. We hebben vaak onder de tafel gelegen van het lachen. Het was echt een feest om het te schrijven!

Maar op een gegeven moment misten we wat diepgang en ook achtergrondinfo. Waren Ietje en Lis getrouwd, hadden ze een baan? Dus hebben we bedacht WIE Ietje en Lis nu precies zijn en WAT ze doen en hebben we besloten hun kennismaking te beschrijven. Het was best een klus om het verhaal even los te laten en vanaf het ‘begin’ te gaan schrijven en aansluiting te krijgen bij de saunamail, maar uiteindelijk is het gelukt...
De titel moest prikkelender. Je moet natuurlijk wel opvallen tussen duizend-en-één boeken. Het boek staat bol van passie. Voor het werk, voor elkaar en passie wordt natuurlijk ook geassocieerd met seks. Daarnaast zag ik (en heel toevallig Lis ook J) tijdens een begrafenis piemelbloemen (Anthuriums) op de kist liggen. Die vind ik echt, zeker de rode variant, afschuwelijk. En om met de woorden van Lis te spreken:
'Ik dacht dat je ze alleen maar kon haten, zoals ik! Je moet alleen de steel (echt net een stijve) eens bekijken en dan heb je daaronder ook nog zo'n nep glimmend schutblad, alsof de bloem zich ook al (terecht) schaamt voor zichzelf. Het is meer een voor-schut-blad als je het mij vraagt!'
Omdat we zochten naar een titel die beide branches (waarin Lis en Ietje werken) ‘dekt’ hebben we ervoor gekozen dit grappige en ook prikkelende woord te gebruiken. En daarbij is de titel nu een mooie alliteratie, passie en piemelbloemen.

In eerste instantie hebben we het verhaal klaar gemaakt voor een chicklitwedstrijd. Achteraf bleek passie en piemelbloemen absoluut niet te vallen onder de noemer chicklit en week ons manuscript in e-mailvorm te zeer af van een standaard verhaal. Op dat moment heel teleurstellend, maar achteraf konden we er goed mee leven.

Hierna wilden we uitgevers gaan benaderen, maar omdat Ilse met haar psychologische roman al ervaring had opgedaan met het ontzettend lang wachten en vaak het gevoel had: 1 van de duizend te zijn, hebben we besloten na de puntjes (nogmaals) op de i gezet te hebben, het eerste gedeelte van het manuscript op TenPages.com te zetten.

En de rest is geschiedenis…

Reacties

Populaire posts van deze blog

“Op zand vallen doet toch geen pijn?!”

Bram wordt kopje kleiner gemaakt

Is een dom blondje wel dom?