Lieve Bram,

12-12-2012. Een zeer speciale datum. Op deze heuglijke dag word jij elf en ga je je twaalfde levensjaar in.

Als de dag van gisteren weet ik nog hoe je ter wereld kwam. De verloskundige zei om ongeveer 17.20 uur: “Bij de volgende perswee komt de baby eruit.” En pappa dacht: ik kan dan maar beter geen droge keel hebben. Dus hij pakte nog ff op zijn dooie gemakje een slok water, alsof het dagelijkse kost is: bevallen! (Ik heb dit later op de video gezien, niet dat je denkt dat ik me ergens anders op kon concentreren dan mijn eigen lijf en het jouwe!) J

Het had heel wat voeten in de aarde voordat je er na ongeveer anderhalf uur persen uit was. Een knip en een nogal gezette verpleegster die half bovenop me hing (om je een zetje tegen je billen te geven) stonden er garant voor dat je precies om 17.27 uur geboren werd. Wat was ik blij dat ik je in mijn armen kon sluiten!

Ik zou A4-tjes vol kunnen schrijven over je. Hoe lief je bent (meestal dan, hè? J) en zorgzaam, grappig, gevoelig, slim, aanhankelijk. En bijvoorbeeld over hoe je als peuter achter in de auto meezong met André Hazes’ Kleine jongen. Waarbij je alleen het laatste woord/de laatste woorden van iedere regel kende. “Kleine jongen …wereld …als ik …weten …makkelijk

…ogenblik.” Aandoenlijk! Hoe je naar het voorbeeld van pappa, want mamma is niet zo’n huishoudelijk wonder, met de stofzuiger minutieus door het huis ging. Je kreeg toen je eigen Miele er is geen duurd… uhhh betere. Of hoe je zo klein als je was onze binnendeuren voorzag van een nieuw likje verf (gelukkig met nepverf). En hoe lief en zorgzaam je met je vier nichtjes omgaat, alsof het zusjes van je zijn... Maar ik hoef ook niet alles hier te ventileren. Als het aan mij ligt gaan we in de kerstvakantie nog veel meer herinneringen ophalen door de fotoboeken nog eens te bekijken en de videofilmpjes. Lijkt me een strak plan!

Dit jaar is het jaar van de waarheid. Naar welke school je zult gaan is op dit moment nog onzeker, maar dát je je vleugels dadelijk verder uit gaat slaan staat buiten kijf. Dan zul je iedere dag op en neer fietsen naar een grote school in Roermond. Hopelijk vind je daar ook weer je weg. Zucht… en nog eens zucht… Ik vind het veel spannender dan jij, geloof ik…

We knuffelen wat af, wij twee. Onlangs heb je me beloofd dat je altijd zo knuffelig zou blijven. En dat ik je aan deze belofte moest herinneren als je daar (een periode) geen zin meer in had. Geloof me: daar ga ik je aan houden! Bovendien staat het nu zwart op wit! J

Lieve Bram, je bent het beste dat me overkomen is!

Hartelijk gefeliciteerd en een heel dikke knuffel van mamma