Stikjaloers
Gefascineerd ben ik. En al heel lang probeer ik de kunst af te kijken. Zijn kunst. Maar ik ben nu op een punt gekomen dat ik denk: ik kan het gewoon niet, dus laat maar zitten. Het blijft echter lastig voor me. Het knaagt. Dat-ie dat zomaar… zonder… Echt ongelofelijk! Ik ben niet een klein beetje jaloers, nee stikjaloers. Het acceptatieproces gaat heel langzaam, want ik word er iedere dag mee geconfronteerd.
Hij kan namelijk zo fijn de tandpasta binnensmonds houden, als hij zijn tanden poetst! Wat ik ook probeer, het wordt altijd weer een kliederboel. Hij zegt wel eens: ‘Schattt, hettt isss twandpwasta, geen kinnn-, hand- ennn armpwasta.’ Tja, het enige voordeel dat ik dan weer wel heb, ik kan tenminste normaal praten tijdens het tandenpoetsen… J
Op wie ik jaloers ben? Op mijn man.
En nee, niet omdat hij staand kan plassen, alhoewel ik het soms wel fijn zou vinden… als hij eens ging zitten. JOok niet dat hij alleen maar de baard- en snorzone van zijn gezicht moet scheren.
Zelfs niet op het feit dat hij nooit last heeft van op hol slaande hersenen en dus gewoon in slaap valt, terwijl ik vaak een paar uur lig te piekeren over van alles en nog wat.O ja, wat ook nog zou kunnen. Dat hij zo gemakkelijk aan een nieuwe outfit komt. Hij loopt zijn favoriete winkel binnen, loopt naar de ‘blauwe hoek’ (raad eens wat zijn lievelingskleur is!), kiest wat uit, past het en huppakee betalen maar. Binnen een kwartier. Nog gemakkelijker gaat het bij de schoenen… En toch… maakt het me niets uit.
Nooit heeft hij te kampen met een Tina Turner-achtige coupe haren. Ik altijd. Hij kent dus het fenomeen bad-hair-day niet en zelfs niet eens de uitdrukking. No problem.Wat hij ontzettend goed kan, is lakken, behangen en in texwerk is hij zelfs een meester. Maar hij is dan ook schilder van beroep. Dus jaloers…? Nee. En daarbij mooi tekstwerk afleveren kan ik ook, zij het iets anders uitgevoerd.
En er zijn natuurlijk nog tig andere dingen waarop ik jaloers kan zijn, maar nee, er is echt maar één iets dat ik ontzettend graag zou kunnen zoals hij…Hij kan namelijk zo fijn de tandpasta binnensmonds houden, als hij zijn tanden poetst! Wat ik ook probeer, het wordt altijd weer een kliederboel. Hij zegt wel eens: ‘Schattt, hettt isss twandpwasta, geen kinnn-, hand- ennn armpwasta.’ Tja, het enige voordeel dat ik dan weer wel heb, ik kan tenminste normaal praten tijdens het tandenpoetsen… J
Reacties
Een reactie posten