ALLES KIDS
Je zou me hier
eens moeten zien zitten. Onderuitgezakt op de bank. Helemaal uitgeteld. Ik heb
net twee paracetamols ingenomen tegen het gebonk in mijn hoofd. Mijn oren piepen vast
morgen nog van de kakofonie van geluiden. En ik wil een ding vooropstellen: ik
hou van kinderen, maar dit was iets te…
Ik moet toegeven het was ook niet echt een geweldig idee… om vandaag
–midden in de kerstvakantie– naar een populaire indoorspeeltuin te gaan... NEEEE!
Blij was ik toen we de laatste plek bemachtigden op het parkeerterrein, maar dat had natuurlijk al te denken moeten geven. Maar omdat ik hier nog nooit geweest was, gaf ik het een kans. Toen we buiten al moesten aansluiten in de file voor de kassa, had ik nog rechtsomkeert kunnen maken, maar ja, hoe leg je dat uit aan de vijf overenthousiaste kinderen die ik bij me had…? NIET! Want die zouden dan sowieso niets van mij heel hebben gelaten. Dus togen zij helemaal opgewonden naar binnen en ik… ik hield mijn hart vast… en terecht!
O mijn hemel en HELP! dacht ik en dat dan ontelbare keren. Honderden kinderen krioelden door de ruimte, alsof het een grote gekleurde mierenhoop was. En dan die herrie! Spijt had ik, met een heel grote S. En ik had ook nog mijn oordopjes vergeten… Grrr… Nu moest ik mijn oren helaas voor 100% blootstellen aan de schreeuwende, zeurende, jengelende en soms zelfs helemaal buiten zinnen krijsende kleine ‘monsters’. Drie uur lang.
Maar mijn zoon en de andere vier kinderen die ik bij me had, hebben zich kostelijk geamuseerd en daar doe je het natuurlijk voor…
Thuisgekomen, plofte ik op de bank, waar ik nu dus nog zit. Afgepeigerd. Mijn man kwam net thuis, hij wist niet waar we precies geweest waren en vroeg een beetje bezorgd: “Alles kits?” Ik antwoordde: “Ja hoor, ALLES KIDS*!”
* de naam van de indoorspeeltuin (in België) ;-)
Ik moet toegeven het was ook niet echt een geweldig idee… om vandaag
–midden in de kerstvakantie– naar een populaire indoorspeeltuin te gaan... NEEEE!
Blij was ik toen we de laatste plek bemachtigden op het parkeerterrein, maar dat had natuurlijk al te denken moeten geven. Maar omdat ik hier nog nooit geweest was, gaf ik het een kans. Toen we buiten al moesten aansluiten in de file voor de kassa, had ik nog rechtsomkeert kunnen maken, maar ja, hoe leg je dat uit aan de vijf overenthousiaste kinderen die ik bij me had…? NIET! Want die zouden dan sowieso niets van mij heel hebben gelaten. Dus togen zij helemaal opgewonden naar binnen en ik… ik hield mijn hart vast… en terecht!
O mijn hemel en HELP! dacht ik en dat dan ontelbare keren. Honderden kinderen krioelden door de ruimte, alsof het een grote gekleurde mierenhoop was. En dan die herrie! Spijt had ik, met een heel grote S. En ik had ook nog mijn oordopjes vergeten… Grrr… Nu moest ik mijn oren helaas voor 100% blootstellen aan de schreeuwende, zeurende, jengelende en soms zelfs helemaal buiten zinnen krijsende kleine ‘monsters’. Drie uur lang.
Maar mijn zoon en de andere vier kinderen die ik bij me had, hebben zich kostelijk geamuseerd en daar doe je het natuurlijk voor…
Thuisgekomen, plofte ik op de bank, waar ik nu dus nog zit. Afgepeigerd. Mijn man kwam net thuis, hij wist niet waar we precies geweest waren en vroeg een beetje bezorgd: “Alles kits?” Ik antwoordde: “Ja hoor, ALLES KIDS*!”
* de naam van de indoorspeeltuin (in België) ;-)
Leuk geschreven, heb er beeld bij :P
BeantwoordenVerwijderenhaha...daar gaat toch niémand vrijwillig naartoe? wist je dat niet?!?!
BeantwoordenVerwijderenJe hebt het beleefd zoals de kinderen een dag Ikea met hun ouders beleven :-)
BeantwoordenVerwijderenVolgende keer toch maar weer een buitenspeeltuin? Die zijn lekker rustig in deze tijd van het jaar!